کنجد یک محصول شناخته شده است که به طور گسترده در آشپزی و پزشکی استفاده می شود. به ظروف طعم دلپذیر غیرمعمول می دهد و همچنین دارای خواص مفید و ویتامین های زیادی است. این گیاه علفی است که در هند، آفریقا و آسیای مرکزی می روید.
کنجد نیری تاریخچه بسیار کهن و غنی دارد. در اسطوره ها و دست نوشته های باستانی می توان از آن نام برد. حتی در اسطوره آشوریان درباره آفرینش جهان گفته شده است که خدایان هنگام ملاقات، نوشیدنی از کنجد می نوشیدند. خود آشوری ها از هزاره سوم قبل از میلاد از کنجد در آشپزی استفاده می کردند.
همچنین مشخص است که در چین، 5000 سال قبل از عصر ما، از کنجد برای تولید روغن استفاده می شد که با چراغ پر می شد. همچنین تعجب آور است که دوده باقی مانده پس از احتراق نیز وارد تجارت شد ریمل از آن ساخته شد.
در بابل از کنجد برای حفظ جوانی و زیبایی استفاده می کردند و به لوازم آرایشی، نوشیدنی و غذا نیز اضافه می کردند. تا به امروز، تعداد قابل توجهی از انواع کنجد وجود دارد، اما محبوب ترین آنها سفید و سیاه است.
تفاوت اصلی آنها با یکدیگر این است که ظاهر سفید پوست کنده است. با این حال، در پوسته است که حاوی مقدار زیادی از اجزای مفید و ویتامین ها است، بنابراین کنجد سیاه اغلب برای اهداف دارویی استفاده می شود.
بیشتر ترکیبات کنجد از چربی ها و پروتئین های گیاهی تشکیل شده است. این اجزا برای بدن ما ضروری هستند و ماده ساختمانی و انرژی برای آن هستند.
کنجد حاوی سسامین است که یک آنتی اکسیدان است که به جلوگیری از پیری زودرس پوست کمک می کند. کنجد همچنین بر سطح کلسترول بدن تأثیر می گذارد و از سرطان پیشگیری می کند.
دانه های کنجد حاوی مقدار زیادی ویتامین مانند ویتامین های A، گروه های B، C، E و همچنین عناصر کمیاب مهم مانند روی، آهن، منیزیم، فسفر، کلسیم، پتاسیم است. به دلیل محتوای بالای کلسیم، وضعیت ناخن ها بهبود می یابد، استخوان ها و مفاصل تقویت می شوند.
دانه کنجد به طور کامل سیستم ایمنی را تقویت می کند، متابولیسم را سرعت می بخشد، تأثیر مفیدی بر هضم و فرآیندهای متابولیک در بدن دارد. روغن کنجد وضعیت اپیدرم را بهبود می بخشد و کمک کننده خوبی برای درمان بیماری های پوستی است.
