ریشه شیرین بیان در میان سایر مواد حاوی گلیسیریزین و مشتق آن اسید گلیسیریزیک است. این اجزای گیاه در برخی از اثرات درمانی منتسب به آن سهیم هستند.
گلیسیریزین شیرین بیان برای معده که به مقدار زیاد مصرف شود، اثراتی مشابه آلدوسترون دارد، هورمونی که می تواند باعث احتباس مایعات در بافت ها، افزایش فشار خون و کمک به از دست دادن پتاسیم از بدن شود.
به منظور جلوگیری از جذب مقادیر زیاد گلیسیریزین، تصمیم گرفته شده است که عصاره های شیرین بیان که برای مصارف دارویی که نیاز به مصرف مقادیر زیادی عصاره شیرین بیان دارند، در درازمدت “دگلیسیریزین” مصرف شود. به این نوع عصاره “دگلیسیریزه” می گویند.
5 گرم تا 15 گرم در روز، به 3 بار در روز تقسیم می شود. بعد از هر وعده غذایی به صورت پودر، دم کرده یا جوشانده مصرف شود. ریشه خشک شده به طور کلی حاوی 4٪ گلیسیریزین در نظر گرفته می شود.
مطالعات دیگر نیز نشان داده اند که شیرین بیان دارای فعالیت آنتی اکسیدانی است و از چسبیدن باکتری هلیکوباکتر پیلوری به دیواره معده جلوگیری می کند. با انجام این کار، به مبارزه با عفونت توسط این باکتری که عامل اصلی زخم معده است، کمک می کند.
نتایج یک کارآزمایی مقایسه ای، که با 82 نفر طی 2 سال انجام شد، نشان داد که عصاره شیرین بیان دگلیسیریزه، همراه با عصاره رازیانه و آنتی اسیدها به اندازه سایمتیدین برای مقابله با این بیماری موثر است.
عود زخم معده 2. با این حال، در مورد اهمیت شیرین بیان در این مطالعه باید احتیاط کرد، زیرا آنتی اسیدها به تنهایی برای پیشگیری و درمان این اختلال با موفقیت استفاده می شوند.
اثربخشی نامشخص تحریک سیستم ایمنی. استفاده سنتی از شیرین بیان برای درمان علائم سرماخوردگی ممکن است مزایایی داشته باشد.
چندین مطالعه آزمایشگاهی و حیوانی نشان می‌دهد که گلیسیریزین و مشتقات آن می‌توانند فعالیت بسیاری از ویروس‌ها، به ویژه ویروس‌های هپاتیت B و C، آنفولانزا، تبخال، SARS و ایدز را کاهش دهند.
