جوراب شلواری نوعی لباس پارچه‌ای است که اغلب بدن را از کمر تا نوک انگشتان پا با تناسب محکم می‌پوشاند و به همین دلیل نامش را گرفته‌اند.
آنها در سبک های مات مطلق، مات، شفاف و تور ماهی هستند یا ترکیبی، مانند مفهوم اصلی اصطلاح آمریکایی جوراب شلواری با پاهای شفاف و جوراب شلواری مات.
این جوراب شلواری پارازین زمانی که از ابریشم خوب ساخته می شد جوراب به حساب می آمد.
هنگامی که الیاف نایلون در دهه 1940 توسعه یافت و معرفی شد، این جوراب ها به عنوان نایلون شناخته می شدند.
هنگامی که پاهای جداگانه با یک شورت که پایین تنه را تا کمر می پوشاند به صورت یکپارچه و یکپارچه به هم بافته می شد، اصطلاح جوراب شلواری ابداع شد، زیرا ساخت یک تکه شورت با یک جفت شلنگ جداگانه بود.
برای هر پا این به هم پیوستن هر گونه نیاز به جوراب برای نگه داشتن هر پوشش جداگانه پا را از بین می برد.
در انگلیسی آمریکایی، تفاوت بین جوراب شلواری و جوراب شلواری در وزن نخ استفاده شده و تراکم یا سفتی بافتی که لباس به آن بافته می شود مشخص می شود.
به طور کلی، هر چیزی تا چهل دنیر در ساق پا یا در کل به عنوان جوراب شلواری شناخته می شود و هر چیزی که می تواند به عنوان جوراب شلواری طبقه بندی شود، به عنوان مثال «جوراب شلواری دویدن» و «جوراب دوچرخه سواری».
در بریتانیا ، کلمه “جوراب شلواری” در همه مواردی که هم به جوراب شلواری و هم به ” لژینگ ” اشاره می شود استفاده می شود.
برای جوراب شلواری های پا یا بدون پا از مواد سنگین تر و معمولاً مات.
جوراب شلواری می تواند شفاف و در عین حال یکدست باشد، در حالی که ساق ها عملاً یا کاملاً مات هستند و شفاف نیستند.
بنابراین، جوراب شلواری تقریباً مات گاهی اوقات به عنوان نیمه مات برچسب گذاری می شود و به دلیل آشکار یا بی حیا بودن به عنوان شلوار مناسب در نظر گرفته نمی شود.
دسته بندی های فرعی زیادی از جوراب شلواری یا جوراب شلواری وجود دارد که ساختار دقیق را توصیف می کند (مانند تاپ کنترلی، بدون درز، ساپورت و شفاف). اگرچه بیشتر جوراب شلواری ها عمدتاً نایلونی یا پنبه ای هستند، لیکرا معمولاً در ترکیب های مدرن برای بهبود تناسب گنجانده می شود.
جوراب شلواری ورزشی کاملاً مات و اغلب بدون پا است، اگرچه ممکن است دارای یک “رکاب” باشد که زیر پا می رود تا کاف را نزدیک مچ پا نگه دارد.
