میوه های خشک سنتی جزء اصلی رژیم های غذایی مدیترانه ای بوده و به دلیل شیرینی و پایداری طولانی مدت ارزش دارند.
میوه خشک سنتی دارای مشخصات مغذی مشابه با غذای اصلی است و در نتیجه، میوه خشک به طور معمول منبع خوبی از فیبر و پتاسیم است.
مصرف میوه های خشک امروزه حتی کمتر از میوه های تازه یا کنسرو شده است حدود 6.9 درصد از جمعیت بزرگسال میوه خشک مصرف می کنند در تجزیه و تحلیل داده های کشمش بیدانه تاکستان رایج ترین میوه خشک مصرفی بود.
از آنجایی که کشمش در سراسر سیستم غذایی در محصولاتی مانند نان، کلوچه، کلوچه و غلات استفاده می شود، کشمش 6 برابر بیشتر از سایر میوه های خشک مصرف می شود.
در این مطالعه، مصرف کنندگان میوه خشک به عنوان مصرف کنندگان 1/8 فنجان معادل میوه خشک در روز یا بیشتر تعریف شدند در مقایسه با غیر مصرف‌کنندگان، مصرف‌کنندگان میوه‌های خشک به طور قابل‌توجهی مصرف کمتری از چربی‌های جامد الکل و قندهای افزوده و مصرف بیشتری از سبزیجات، گوشت و محصولات سویا داشتند.
میانگین انرژی دریافتی مصرف‌کنندگان میوه خشک 1038 کیلوژول در روز بیشتر از غیر مصرف‌کنندگان بود، اما وزن دور کمر و اندازه‌گیری چین‌خوردگی زیر کتف، حتی پس از تنظیم معیارهای سبک زندگی مانند فعالیت بدنی، استفاده از تلویزیون رایانه، به‌طور قابل‌توجهی کمتر بود.
علاوه بر این، مصرف‌کنندگان میوه‌های خشک بزرگسالان به میزان قابل توجهی فیبر، ویتامین‌های A، C، E، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین و فولات دریافت کردند. ویتامین B12 تنها ویتامینی بود که در میان مصرف کنندگان میوه خشک بیشتر نبود.
مصرف‌کنندگان میوه‌های خشک به طور قابل‌توجهی دریافت کلسیم، فسفر، منیزیم، آهن، روی، مس و پتاسیم و میزان دریافت کمتری از سدیم داشتند.
نتایج نشان داد که هر مصرف افزایشی 3 وعده در هفته از برخی میوه های کامل، از جمله انگور یا کشمش، آلو خشک، سیب یا گلابی، گریپ فروت و زغال اخته با کاهش قابل توجهی در خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است. همه میوه ها با کاهش خطر مرتبط نبودند.
