چادر ( فارسی ، اردو : چادر ، به معنای چادر)، که در انگلیسی به صورت های مختلف به صورت chadah ، chad ( d)ar ، chader ، chud(d)ah ، chadur ، و طبیعی به عنوان /tʃʌdər/ نوشته می شود، بیرونی است.
لباس یا عبای باز که توسط بسیاری از زنان در کشورهای تحت نفوذ پارسی ایران ، افغانستان ، پاکستان و تا حدی تاجیکستان و همچنین در جوامع شیعه در عراق پوشیده شده است.
کودکان در سنین کم عاشق چادر نماز بچه گانه هستند.
بحرین و قطیف در عربستان سعودی در مناطقی در فضاهای عمومی یا خارج از منزل.
چادر یک نیم دایره پارچه ای تمام بدن است که از جلو باز است.
لباس روی سر کشیده می شود و توسط پوشنده در جلو بسته می شود.
چادر هیچ دهانه دست، دکمه و بند ندارد.
همچنین ممکن است با قرار گرفتن زیر بازوهای کاربر بسته نگه داشته شود.
این کلمه در فارسی کلاسیک تقریباً برای هر پارچه، روسری یا حتی چادری قابل استفاده است.
این تعریف بیشتر در گویش‌های شرقی فارسی که معمولاً از چادر برای تقریباً هر پارچه یا روسری استفاده می‌کنند، حفظ شده است،از جمله روسری‌هایی که گشاد پوشیده شده‌اند که برای نامیدن چادر نامناسب است.
قبل از انقلاب 1978-1979 ایران ، چادرهای مشکی برای مراسم تدفین و مراسم عزاداری در نظر گرفته شده بود. پارچه‌های رنگارنگ و طرح‌دار معمولی برای پوشیدن روزمره بودند.
در حال حاضر اکثر زنان ایرانی که چادر می پوشند از رنگ مشکی آن در بیرون استفاده می کنند و چادرهای رنگ روشن را برای استفاده در داخل خانه رزرو می کنند.
فدوی الگوییندی منشأ حجاب را در بین النهرین باستان می داند، جایی که “زنان و دختران مردان عالی رتبه اشراف باید حجاب می کردند”.
حجاب وضعیت طبقاتی را نشان می‌داد، و این کد لباس توسط قوانین اجمالی تنظیم می‌شد .
