عسل به کاهش فشار خون کمک می کند، ضربان قلب را عادی می کند، تأثیر مثبتی بر کلسترول خون دارد همه اینها عوامل مهمی برای سلامت قلب و عروق خونی هستند. علاوه بر این، بره موم می تواند سطح کلسترول و تری گلیسیرید را بهبود بخشد.
عسل گون سبز به محافظت از سیستم قلبی عروقی در برابر استرس اکسیداتیو کمک می کند که بر عملکرد آن تأثیر منفی می گذارد. با این حال، این مطالعه تاکنون تنها بر روی موش‌ها انجام شده است.
ساکنان مصر باستان با عسل روی محل زخم ها و سوختگی ها باند می ساختند. تحقیقات مدرن تایید می کند که این محصول در بهبود سوختگی های جزئی و در مراقبت از زخم های بعد از عمل موثر است.
عسل در درمان زخم های تروفیک پا که یکی از عوارض دیابت محسوب می شود کمک می کند. دانشمندان خواص درمانی عسل را با خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی آن مرتبط می دانند.
عسل به کاهش مدت و شدت سرفه در کودکان از جمله در شب کمک می کند و کیفیت خواب آنها را بهبود می بخشد، در حالی که هیچ گونه عوارض جانبی ندارد. با این حال، به دلیل خطر ابتلا به بوتولیسم، نباید به نوزادان زیر یک سال عسل داده شود.
آلرژی می تواند منع مصرف عسل باشد. با احتیاط و در مقادیر کم، می توان آن را توسط افراد چاق و دیابت خورد. عسل به ماست، پنیر دلمه، بستنی و کوکتل ها اضافه می شود و در پخت نیز استفاده می شود و به گوشت اضافه می شود.
عسل زنبور عسل گل و عسل است. طعم و رنگ محصول به عوامل زیادی از جمله ویژگی های کندو و آب و هوا بستگی دارد. بهتر است به عسل در شانه ها ترجیح داده شود این طبیعی بودن آن را تضمین می کند.
“عسل بد” با رنگ و قوام مشخص می شود. مزه آن ترش یا خیلی شیرین است و اغلب با طعمی بد است. شکرکردن یک فرآیند طبیعی است که عسل را از خواص مفید محروم نمی کند و نشانه فاسد شدن آن نیست.
عسل طبیعی را می توان در قفسه یا در یخچال در دمای 6- تا 20 درجه سانتی گراد نگهداری کرد. هر چه اتاق گرمتر باشد، کریستالیزاسیون کندتر اتفاق می افتد.
با این حال، انواع مختلف سرعت شکرگذاری خاص خود را دارند. بنابراین، عسل اقاقیا برای مدت طولانی مایع باقی می ماند و عسل نمدار خیلی سریع غلیظ می شود.
