با توجه به الزامات فنی، محصولات گوجه فرنگی غلیظ در انواع زیر تولید می شود: رب گوجه فرنگی حبیب; رب گوجه فرنگی؛ کنسانتره آب گوجه فرنگی.
به منظور محافظت از مصرف کنندگان در برابر یک محصول با کیفیت پایین، GOST 3343-89 به تصویب رسید که بر اساس آن محصولی که محتوای ماده خشک در آن حداقل 25٪ باشد را می توان خمیر گوجه فرنگی نامید. در این غلظت، رب ضخامت دلپذیری دارد حاوی چیزی است که به آن قاشق می گویند.
افزودن سایر مواد به ترکیب رب گوجه حبیب تولید شده مطابق با GOST ممنوع است، به جز آب، نمک و رب گوجه فرنگی.
با توجه به شاخص های کیفی، محصولات گوجه فرنگی به انواع مختلف تقسیم می شوند: پوره گوجه فرنگی و رب گوجه حبیب.
به نوبه خود می تواند سه گونه باشد: اضافی، برتر و اول. نمک را می توان به رب و ادویه جات اضافه کرد، در حالی که چنین رب گوجه فرنگی حبیب فقط با کیفیت اول تولید می شود.
برای ماکارونی درجه یک و اضافی، رنگ قرمز مایل به قرمز یا شرابی مشخص است. در خمیرهای درجه یک، سایه هایی از قهوه ای تا قهوه ای مجاز است. رنگ قهوه ای تیره نشان دهنده نقض فناوری در هنگام پخت و پز است یا پوره سبزیجات یا میوه به آن اضافه شده است.
رنگ قرمز روشن یا قرمز نارنجی رب گوجه فرنگی نشان دهنده افزودن نشاسته رنگ شده به محصول است. چنین رب گوجه فرنگی الزامات GOST را برآورده نمی کند. رب گوجه فرنگی تمام شده باید غلیظ باشد و بدون مواد خارجی سفید یا قهوه ای تیره باشد.
با این حال، تولید کنندگان بی پروا از ضخیم کننده ها برای ایجاد توهم ضخیم شدن استفاده می کنند. اغلب برای این کار از نشاسته یا کاراگینان عجیب و غریب استفاده می شود.
آنها همچنین می توانند برای افزایش ضخامت به پاستا اضافه کنند پوره سبزیجات یا میوه که به هیچ وجه ربطی به گوجه فرنگی ندارد. همه این “دسته گل” نه طعم و نه رنگ دلخواه را دارد، به این معنی که هنگام استفاده از آن، طعم و رنگ رب گوجه فرنگی کمتر اشباع می شود.
برای پوشاندن این ترفند، باید رنگ ها، طعم دهنده ها و تقویت کننده های طعم را اضافه کنید.
