لوبیا سفید راه دیگری برای نامیدن لوبیا کانلینی است. بنابراین یک نوع گیاه شناسی از گونه های بزرگ لوبیا است. لوبیا سفید تنها نوع لوبیا کم رنگی نیست که توسط انسان رشد می کند. آنهایی از اسپانیا و برخی از انواع سویا نیز رنگ مشابهی دارند.
لوبیا سفید آمریکایی دانه‌های نشاسته‌ای هستند که متعلق به گروه چهارم مواد غذایی هستند و منبع تغذیه‌ای از کربوهیدرات‌های پیچیده، فیبرها، نمک‌های معدنی و ویتامین‌های خاص هستند.
لوبیا سفید آمریکایی نوعی حبوبات ایتالیایی است که به طور گسترده در غذاهای سنتی به ویژه در منطقه توسکانی و به طور کلی در مرکز ایتالیا استفاده می شود. تازه، منجمد، خشک شده و آب پز یا نگهداری شده در شیشه، یک ماده بسیار محبوب برای اولین دوره ها و مخلفات هستند.
از دانه های خشک شده لوبیا سفید آمریکایی نیز می توان یک آرد خوراکی، آرد لوبیا سفید به دست آورد. همانطور که پیش بینی می شد، لوبیا سفید محصولاتی با منشاء گیاهی است که متعلق به گروه چهارم مواد غذایی است.
آنها بسته به وضعیت حفاظتی، کالری دریافتی متغیری دارند. تازه خام یا پخته شده، غلظت انرژی متوسطی را فراهم می کنند.
به طور کلی، کل کالری موجود در این لوبیا کمتر از غلات تصفیه شده و بیشتر شبیه سایر دانه های نشاسته ای و پر فیبر است. محتوای انرژی عمدتاً توسط کربوهیدرات ها و به دنبال آن پروتئین ها و مقدار کمی لیپید تامین می شود.
کربوهیدرات ها عمدتاً پیچیده، پپتیدهای با ارزش بیولوژیکی متوسط و لیپیدهای غیر اشباع هستند. برخلاف پروتئین های غلات، این پروتئین ها سرشار از لیزین و اسیدهای آمینه گوگرد کمی هستند.
فیبرها فراوان هستند و کلسترول وجود ندارد. تا جایی که به نمک های معدنی مربوط می شود، پتاسیم، آهن، فسفر، منگنز، کلسیم، روی و سلنیوم بیشتر وجود دارد.
با توجه به ویتامین ها، غلظت خوبی از برخی مواد محلول در آب متعلق به گروه B مانند تیامین B1، نیاسین PP، پانتوتنیک اسید B5 و پیریدوکسین B6 وجود دارد. همچنین غلظت متوسطی از لسیتین ها، فیتواسترول ها و سایر آنتی اکسیدان های پلی فنلی وجود دارد.
لوبیا سفید فاقد گلوتن، لاکتوز و هیستامین است، اما پروتئین‌های آن می‌تواند مسئول ایجاد حساسیت‌های خاص باشد.
