لباسی است که کارفرما تهیه می کند و کارگر باید آن را بپوشد تا کثیف نشود.
بنابراین نباید با تجهیزات حفاظت فردی اشتباه گرفته شود.
پوشیدن لباس کار دوبنده لی اجباری است مگر اینکه تجزیه و تحلیل ریسک نشان داده باشد که بی فایده است، یعنی اگر نشان داده باشد که فعالیت کثیف نبوده است.
همچنین اگر کارگران باید قبلاً لباس کار یکنواخت یا استاندارد بپوشند، لباس کار اجباری نیست، به این معنی:
- یا یونیفورم بپوشید زیرا آنها وظیفه عمومی دارند.
- لباس کار یا لباس کار استاندارد بپوشید که توسط یک فرمان سلطنتی یا یک قرارداد کار جمعی اجباری شده و توسط کمیته مشترک ذیصلاح به دلیل کاربردهای خاص این حرفه پذیرفته شده است (مانند نگهبانان، کارکنان در صنعت هتلداری، مهمانداران هوایی و غیره)
لباس کار باید دارای یک سری شرایط باشد که در عنوان 3 ذکر شده در بالا ذکر شده است.
کارفرما لباس های کار را به صورت رایگان ارائه می دهد و مراقب تمیز کردن و سایر تعمیرات آنها است.
این اصل بر این واقعیت تأکید دارد که این تعهد مسئولیت شخصی کارفرما است (اما او ممکن است نگهداری آن را به یک شرکت تخصصی واگذار کند) و کارفرما از ارائه پاداش یا غرامت به کارگران برای مراقبت از کار منع شده است.
این ممنوعیت استثنا دارد این امکان وجود دارد که یک قرارداد کار جمعی الزام آور منعقد شود که در آن مشخص شود که کارگر برای اطمینان از تأمین، تمیز کردن، تعمیر، نگهداری و تجدید لباس کار خود، مستحق پاداش یا غرامت است.
نتیجه گیری از چنین CCT فقط به شرطی امکان پذیر است که از نتایج تجزیه و تحلیل ریسک مشخص شود که لباس کار خطری برای سلامت کارگر و اطرافیان او ندارد.
هنگام اعمال این استثنا، تفسیر زیر از DG HUT و DG CBE (PDF، 256.44 KB) باید در نظر گرفته شود .