سیم ها قطعات فلزی هستند که برق را انتقال می دهند. آنها معمولاً انعطاف پذیر هستند که استفاده از آنها را آسان تر می کند. این هادی‌های الکتریکی کلید همه دستگاه‌های الکتریکی هستند، از برد مدار الکتریکی در رایانه گرفته تا ترانسفورماتور در یک محله، یا حتی سیستم انتقال الکتریکی که صدها کیلومتر انرژی الکتریکی را حمل می‌کند. بدون سیم و کابل افشان مشهد برای همه در دسترس نخواهد بود و آنها را جزء ضروری زندگی مدرن می کند. بسته به هدف آنها، سیم ها می توانند اندازه ها و ترکیبات مختلفی داشته باشند.
سیم سنج (اندازه)
اندازه‌های مقطعی مختلف سیم‌ها به عنوان سیم‌سنج شناخته می‌شوند که توسط سیستم سیم‌سنج آمریکایی (AWG) سازماندهی می‌شوند. دانستن گیج بسیار مهم است، زیرا هر یک از آنها برای قدرت متفاوتی درجه بندی می شوند، به این معنی که هر اندازه سیم دارای حداکثر جریان الکتریکی است که می تواند قبل از وقوع آسیب (احتمالاً جدی) تحمل کند. برای مطالعه بیشتر در مورد سیستم سیم سنج آمریکایی و نحوه استفاده از اندازه های مختلف گیج به صفحه سیم سنج مراجعه کنید.[1]
ترکیب بندی
شکل 1. سیم عایق بندی شده حاوی سیم های مسی با کد رنگی.[2]
بیشتر سیم ها به منظور جلوگیری از برق گرفتگی در هنگام جابجایی با یک ماده عایق پوشانده می شوند. به طور معمول این ماده عایق از پلاستیک یا مواد لاستیک مانند تشکیل شده است. با این حال، سیم‌های بسیار بزرگی که برای انتقال نیروی الکتریکی استفاده می‌شوند، همیشه عایق نیستند، زیرا بسیار بالای سر هستند و خطرشان محدود است. سیم های کوچکتر اغلب از مواد انعطاف پذیر ساخته می شوند تا بتوانند به راحتی خم شوند و خم شوند.
فلز مس
سیم مسی – رایج ترین سیم رسانا مورد استفاده – مقرون به صرفه است و مقاومت کمی دارد (تنها نقره مقاومت کمتری دارد اما بسیار گران است). این در بسیاری از کاربردهای تجاری استفاده می شود و بنابراین به طور گسترده در دسترس است و در انواع گیج های مختلف موجود است. مس کاملاً انعطاف پذیر است و همچنین رسانای خوبی است که برای بسیاری از کاربردها یک مزیت اضافی است.
آلومینیوم
اگرچه مفتول آلومینیومی مقرون به صرفه تر از مس است، اما خواص آن چندان مطلوب نیست، مقاومت بیشتری دارد و خاصیت ارتجاعی کمتری دارد (پلاستیک تر است) به این معنی که اگر به اندازه کافی گرم شود منبسط می شود و بیشتر مستعد انحراف از شکل اولیه خود است. حرارت کاهش می یابد.
سیم های جامد تنها یک رشته رسانا دارند و جابجایی یا خم شدن آنها بسیار دشوارتر است. آنها معمولاً زمانی استفاده می شوند که حرکت زیادی لازم نیست[1] یا زمانی که سیم کوچک است (شکل 1 را ببینید).
سیم های رشته دار حاوی تعداد زیادی سیم جامد نازک هستند که به دور یکدیگر پیچیده شده اند تا یک سیم بزرگتر بسازند. آنها بسیار انعطاف پذیرتر از سیم های جامد هستند و اغلب در مواقعی که سیم تحت حرکت یا دستکاری مکرر قرار می گیرد استفاده می شود (شکل 1 را ببینید).
