مانند بسیاری از مدهای دیگر، تاریخچه ساعتهای مچی زنانه نسبتاً جدید است.
برای مدت طولانی، مردان کانون مدها و ترندهای جدید بودند.
مردان این آزادی را داشتند که برای وسایل جدید پول خرج کنند و آنها را در رویدادهای اجتماعی بزرگ نشان دهند.
از لحاظ تاریخی، زنان فضای زیادی برای فردیت نداشتند. این منجر به روند مد زنان شد که تا حدودی برای طراحان یک فکر بعدی بود.
به همین دلیل، ساعت مچی زنانه آی واچ تا قرن گذشته واقعاً محبوب نبودند.
با این حال، اکنون بسیاری از برندهای ساعت ادعا می کنند که اولین کسانی بودند که ساعت های مچی زنانه را تولید و محبوب کردند.
ساعت های زنانه به یک جزء اصلی در مدهای معاصر تبدیل شده اند.
زمانی که ساعت های قابل حمل برای اولین بار رواج یافتند، به شکل ساعت های جیبی ظاهر شدند.
ساعتسازان یاد گرفته بودند که چگونه مکانیسمهای ساعتها را در یک محفظه کوچک به اندازه کف دست که به راحتی در جیب قرار میگیرد، کوچک کنند.
ساعتهای جیبی با پوشیدن بسیاری از مردان، بهویژه آنهایی که در کلاسهای بالاتر از آنها بودند، به یک ترند بزرگ تبدیل شد.
با این حال، این روند به مد زنانه ترجمه نشد. لباسهای استادانهای که زنان طبقه بالا میپوشیدند، جیبدار طراحی نشده بودند.
اعتقاد بر این نبود که زنان نیاز به عملکردی از لباس خود داشته باشند، زیرا آنها صرفاً منظره زیبایی برای لذت بردن هستند.
بدون جیب، زنان جایی برای نگهداری ساعت جیبی نداشتند، بنابراین این روند از آنها گذشت.
با گذشت زمان، طراحان و زنان از تمایل خانم ها به داشتن ساعت مخصوص خود آگاه شدند.
آنها شروع به کشیدن ساعتهای جیبی روی گردنبند، سنجاق و دستبند کردند و کالایی را که قبلاً در بین مردان رایج بود، انتخاب کردند و آن را با سبکها و نیازهای منحصر به فرد خودشان تطبیق دادند.
این نبوغ زنان ثابت کرد که برای مدیریت زمان خود به ساعت های خود نیاز دارند.
این مورد مورد توجه تولید کنندگان ساعت قرار گرفت و سفر به سمت تولید ساعت های مچی مخصوص زنان آغاز شد.