با شروع همه‌گیری ویروس کرونا در سال 2020، قفسه‌های فروشگاه‌ها به سرعت از دستمال توالت خالی شد و نقش برجسته و در عین حال ناگفته این کالا در جامعه امروزی را آشکار کرد.
اگرچه انسان ها تا زمانی که روی زمین راه رفته اند کف بدن خود را تمیز کرده اند، اما “سه لایه” و “فوق العاده نرم” همیشه بهداشت توالت را توصیف نمی کند.
قبل از معرفی دستمال کاغذی تنو تولید انبوه و در دسترس تجاری در اواسط دهه 1800 و پیشرفت‌های مداوم در اوایل قرن بیستم، مردم به روش‌های کمتر مجلل برای پاک کردن دست و پاهای خود متکی بودند.
در طول تاریخ، آداب و رسوم محلی و آب و هوا اغلب نحوه انجام بهداشت مقعد را دیکته می کردند .
سلسله مراتب اجتماعی نیز بر عادات توالت تأثیر داشت .
آنچه واضح است این است که انسان ها در تمام دوره های زمانی از انواع ابزار و مواد طبیعی برای تمیز کردن خود استفاده کرده اند.
در زمان های بسیار قدیم، پاک کردن با سنگ و سایر مواد طبیعی و شستشو با آب یا برف رایج بود.
برخی از فرهنگ ها صدف و خز حیوانات را انتخاب کردند .
«مشهورترین نمونه «کاغذ توالت» باستانی مربوط به دنیای روم [در قرن اول بعد از میلاد] و داستان سنکا درباره گلادیاتوری است که با رفتن به توالت و هل دادن اسفنج عمومی روی یک چوب به گلویش، خود را کشت.
اریکا روان ، باستان شناس محیطی و مدرس باستان شناسی کلاسیک در دانشگاه لندن می گوید .
این اسفنج ها که به ترسوریوم معروف هستند، ممکن است یک بار استفاده شده باشند یا در یک سطل سرکه یا آب نمک تمیز شده باشند و دوباره استفاده شده باشند، یا ممکن است بیشتر شبیه برس توالت استفاده شده باشند تا کاغذ توالت.
در سال 1992، باستان شناسان چوب های بهداشتی 2000 ساله معروف به سالاکا، سچو و چوگی را در مستراح در Xuanquanzhi، یک پایگاه نظامی سابق سلسله هان در چین که در امتداد جاده ابریشم وجود داشت، کشف کردند .
سازهایی که از بامبو و چوب های دیگر بریده شده بودند، شبیه کاردک بودند.
انتهای آن در پارچه پیچیده شده بود و حاوی آثاری از مدفوع حفظ شده بود.
