قلم، ابزاری برای نوشتن یا طراحی با مایع رنگی مانند جوهر .
اولین اجداد قلم احتمالاً قلم مویی بود که چینی ها در هزاره اول قبل از میلاد برای نوشتن از آن استفاده می کردند .
خودکار بیک کریستال از تنوع بسیار زیادی در رنگ برخوردار است.
مصریان اولیه در حدود 300 سال قبل از میلاد از نی های ضخیم برای وسایل قلم مانند استفاده می کردند.
کنایه خاص ازقلم پر در نوشته‌های قرن هفتم سنت ایزیدور سویا دیده می‌شود ، اما چنین قلم‌هایی که از پر پرندگان ساخته شده‌اند احتمالاً در دوره‌های قبل از آن استفاده می‌شده‌اند.
آنها درجه ای از سهولت نوشتن و کنترل را فراهم کردند که قبلاً هرگز به آن توجه نشده بود و تا اواسط قرن نوزدهم در اروپا استفاده می شد، زمانی که قلم های فلزی و نوک خودکار (نقاط نوشتن) تا حد زیادی جایگزین آنها شد.
چنین وسایلی در دوران کلاسیک شناخته شده بودند اما کمتر مورد استفاده قرار می گرفتند (قلم برنزی در خرابه های پمپئی یافت شد).جان میچل از بیرمنگام ، انگلستان ، با معرفی قلم فلزی ماشینی در سال 1828 اعتبار دارد.
دو سال بعد، مخترع انگلیسیجیمز پری با بریدن یک سوراخ مرکزی در بالای شکاف مرکزی و سپس ایجاد شکاف‌های اضافی در دو طرف به دنبال تولید نقاط فولادی انعطاف‌پذیرتر بود.
ناراحتی ناشی از فرو بردن مداوم خودکار برای پر کردن جوهر آن، باعث توسعهقلم فواره ای، نوعی قلم است که در آن جوهر در مخزن نگهداری می شود و از طریق کانال های مویین به محل نوشتن می رسد.
اولین نسخه عملی قلم آبنما در سال 1884 توسط مخترع آمریکایی تولید شدLE واترمن.
قدمت قلم های توپ به اواخر قرن نوزدهم می رسد.
مدل های تجاری در سال 1895 ظاهر شدند، اما اولین مدل رضایت بخش توسطلازلو بیرو مجارستانی ساکن آرژانتین . قلم توپی او که معمولاً «biro» نامیده می‌شود، در اواخر دهه 1930 در بریتانیای کبیر رایج شد و تا اواسط دهه 1940 قلم‌های این نوع به طور گسترده در بسیاری از نقاط جهان مورد استفاده قرار گرفتند.
نوک نوشتار خودکار متشکل از یک توپ فلزی است که در یک سوکت قرار دارد و آزادانه می‌چرخد و جوهر خشک‌شونده را روی سطح نوشتار می‌غلتاند.
توپ به طور مداوم از یک مخزن که یک سر آن باز است و به نوک نوشتار متصل است، در جوهر غوطه ور می شود.
