در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20، فویل قلع معمولاً برای بسته بندی و عایق استفاده می شد.
سپس یک فویل با دوام بالاتر با قیمت پایین تر وجود دارد: فویل آلومینیوم.
با این وجود، به لطف شکل پذیری و مقرون به صرفه بودن آلومینیوم، بسیاری از تولیدکنندگان دیگر شروع به استفاده از آن در محصولات خود به جای قلع کرده اند.
سپس آلومینیوم در دهه 1920 به سرعت به یک ماده استاندارد صنعت بسته بندی تبدیل شد
در مراسم شکرگزاری رینولدز راپ در سال 1940، یک کارمند نتوانست تابه ای برای حمل بوقلمون خود پیدا کند فرض کنید که فردی زودباور هستید.
او مقداری فویل در همان نزدیکی برداشت تا بوقلمون را نگه دارد.
این ترفند در آن زمان مردم را شگفت زده کرد.
پس از آن، فویل آلومینیوم در آشپزی مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت به عنوان ابزار آشپزخانه امروزه در سراسر جهان شناخته شد.
همه ما به آنچه والدینمان به ما گفته اند باور داریم، اینطور نیست؟ این کاملا طبیعی است که شما در خانواده ای بزرگ شده اید که والدین شما به جای فویل آلومینیوم از نام “ورقه قلع” استفاده می کنند.
پس از سال 1940، تنها چند گروه ترجیح دادند که فویل آلومینیومی را با نام واقعی آن بخوانند، در حالی که دیگران همچنان از عبارت “ورقه قلع” استفاده می کردند.
اگرچه این روند تغییر کرده است، اما می توان آن را دلیل اصلی وجود اصطلاح “ورقه قلع” امروزه در نظر گرفت.
سپس فویل آلومینیومی به عنوان ارزان‌ترین ماده مطرح شد و بقیه آن تاریخ است.
اما قیمت تنها چیزی نیست که باعث شده فویل آلومینیوم جایگاه اول فویل قلع را بگیرد.
در اینجا چند تفاوت کلیدی بین این مواد وجود دارد.
شکل پذیری ضعیف قلع آن را در تولید یا استفاده پیچیده تر می کند.
در تولید، آلومینیوم را می توان بسیار نازک تر و راحت تر از قلع نورد کرد، که باعث می شود مقدار در هر رول فویل آلومینیومی بسیار بیشتر باشد.
در مقایسه، حتی اگر می توانید فویل آلومینیومی را به راحتی پاره کنید، فویل قلع به محض بیرون کشیدن از رول می تواند پاره شود.
